Lostpedia
Advertisement
  Zagubieni: Sezon 1 (Centryczne) 2 >   3 >>   4 >>>   5 >>>>   6 >>>>>  
#01 Pilot: Part 1 #10 Raised by Another #19 Deus Ex Machina
#02 Pilot: Part 2 #11 All The Best Cowboys Have Daddy Issues #20 Do No Harm
#03 Tabula Rasa #12 Whatever the Case May Be --- Lost: The Journey
(powtórka)
#04 Walkabout #13 Hearts and Minds #21 The Greater Good
#05 White Rabbit #14 Special #22 Born to Run
#06 House of the Rising Sun
(Sun)
#15 Homecoming #23 Exodus: Part 1
(Różne)
#07 The Moth #16 Outlaws #24 Exodus: Part 2
(Różne)
#08 Confidence Man #17 ...In Translation
(Jin)
#25 Exodus: Part 3
(Różne)
#09 Solitary #18 Numbers


Opis[]

Film rozpoczyna zbliżenie kamery na zamknięte oko ludzkie, które nagle się otwiera. Kamera odjeżdża do górę, pokazując mężczyznę leżącego w gęstych zaroślach. Jest ubrany oficjalnie w ciemny garnitur i biała koszulę. Jest posiniaczony, zakrwawiony i wydaje się, iż nie ma pojęcia, gdzie jest. Szelest w zaroślach powoduje, że odwraca głowę w kierunku, z którego on pochodzi. Dostrzega tam psa, żółtego labradora, patrzącego na niego. Pies jednak płoszy się i znika w zaroślach. Mężczyzna zbiera się w sobie, z trudnością wstaje i opiera o drzewo. Sprawdza kieszenie marynarki i znajduje małą buteleczkę wódki. Kiedy orientuje się, gdzie jest, ogarnia go zaniepokojenie. Przełamuje ból i rozpoczyna bieg między drzewami w nieokreślonym kierunku. W czasie biegu kamera pokazuje biały, sportowy but zwisający z gałęzi krzewu mijanego przez mężczyznę. Po krótkiej chwili dociera na piaszczystą plażę. Kamera pokazuje spienione fale rozbijające się o brzeg morza.

Po chwili z przez szum morza zaczynają docierać odgłosy warkotu silników i krzyki ludzkie. Uwaga mężczyzny, a wraz z tym kamera odwraca się w kierunku dochodzących odgłosów. Widzimy scenę katastrofy lotniczej. Na planie dominuje fragment kadłuba pasażerskiego samolotu, ze sterczącym w górę częściowo zniszczonym skrzydłem. Widać ciągle pracującą turbinę silnika odrzutowego.

Słyszy coś – ludzie krzyczą. Odkrywa, co go tu sprowadziło – katastrofa samolotowa, ludzie w szoku. Pewien mężczyzna uwięziony pod wrakiem. Pewna kobieta nie oddycha. Kobieta w ciąży woła o pomoc. Biegnie, by pomóc, jak tylko będzie w stanie, i zbiera innych, by się przyłączyli. Jeden z nich pyta go o imię: „Jack”.

Po początkowym szoku spowodowanym katastrofą sytuacja się nieco stabilizuje, Jack odkopuje porozrzucane bagaże i znajduje igłę i nitkę. Oddala się w głąb wyspy, by zająć się swoją własną raną. Tam spotyka młodą kobietę i prosi ją, by pomogła mu zaszyć otwartą ranę na jego plecach, następnie wyjaśnia jej, że jest lekarzem.

Wracając do reszty rozbitków: robili, co mogli. Sayid przedstawił się Charliemu i wziął go do pomocy przy rozpalaniu ogniska, dzięki któremu ewentualni wybawcy mogliby ich zauważyć. Hurley wyciągał jedzenie z samolotu i rozprowadzał je między ocalałymi. Michael szukał swego syna, Walta. Wreszcie na plażę wrócili Jack i jego nowa przyjaciółka, Kate. Jack wytłumaczył jej, że gdyby znaleźli kokpit samolotu, mogliby wezwać pomoc przez radio. Kate powiedziała, że widzi dym unoszący się znad dżungli i jeżeli Jack chciałby iść to sprawdzić, ona pójdzie z nim. Gdy tylko Jack chciał jej to wyperswadować, grupa usłyszała dźwięk z wnętrza wyspy – głośny, przerażający, potworny ryk, który ciągle się nasilał. Czubki drzew trzęsły się, a to, co powodowało dźwięk, oddaliło się, zostawiając przerażonych rozbitków.

Następnego dnia Jack i Kate mówią pozostałym, że idą odszukać resztę kadłuba. Charlie mówi, że chce iść z nimi. Cała trójka wyrusza w drogę. Po drodze Kate uświadamia sobie, że skądś zna Charliego, lecz nie pamięta skąd. Charlie mówi jej, że był basistą w zespole Drive Shaft, czym sprawia jej radość. Podczas gdy cała trójka kieruje się w głąb wyspy, niebo pogrąża się w ciemnościach i uderzają pioruny. Na plaży wszyscy szukają schronienia, gdyż dziwne dźwięki z dżungli znów się odzywają.

Jack, Kate i Charlie odnajdują w dżungli wrak. Nie widzą żadnych śladów ocalałych. Wspinają się do kadłuba. Po otwarciu kokpitu znajdują pilota. Kiedy Kate i Jack przeszukują kadłub, pilot, który wydawał się martwy, budzi się. Dają mu wodę i mówią że „przynajmniej czterdziestu ośmiu” pasażerów przeżyło, a także że minęło szesnaście godzin od katastrofy. Pilot mówi, że stracili łączność sześć godzin przed katastrofą. Zboczyli z kursu o tysiące mil – na Fidżi. Grupa ratunkowa będzie szukać w całkiem innym miejscu.

Pilot pokazuje, że sygnał się utrzymuje, próbuje nawiązać kontakt, Kate znajduje Charliego w łazience, wtedy to słyszą znów dziwne dźwięki – tym razem tuż obok nich. Chcą ujrzeć, co to jest, spoglądają przez okna kokpitu. Kiedy pilot wyczołguje się, by coś zobaczyć, porywa go jakaś tajemna siła. Kadłub opada na ziemię, a Charlie, Kate i Jack uciekają w popłochu.

Trójka rozbitków walczy o życie z tym czymś. Charlie upada, Jack zawraca, by mu pomóc, przerażona Kate znajduje się sama w dżungli. Charlie przybywa do niej niespodziewanie, deszcz przestaje padać – tak nagle, jak zaczął. Zawracają, by znaleźć Jacka. Był niedaleko razem z ciałem pilota – wiszącym na czubku drzewa nad nimi. Zastanawiają się, co mogło zrobić coś takiego.

Ciekawostki[]

  • Pierwotnie imię Boone'a brzmieć miało „5”. Później jednak producenci postanowili zmienić je na Boone. Wprowadzili zmiany w scenariuszu za pomocą programu komputerowego, który wszystkie „5” zamienił na słowo „Boone”. Doprowadziło to do śmiesznej zmiany w dialogu między Jackiem i Kate w scenie szycia rany: „1, 2, 3, 4, Boone!”.
  • Produkcja tego odcinka okazała się najdroższą w historii telewizji. Doprowadziło to do zwolnienia szefa ABC Entertainment – Lloyda Brauna.
  • Według pierwotnych planów Jack miał zginąć w tym odcinku, ale te same plany zakładały, że jego rolę zagra Michael Keaton, a nie Matthew Fox.
  • Sceny na plaży kręcone są na plaży Mokule'ia, która znajduje się na północno-zachodnim wybrzeżu wyspy Oahu. Scenografią dla ucieczki Jacka, Kate i Charliego przed potworem był Turtle Bay Resort.
  • Według niektórych mężczyzna wessany przez turbinę samolotu to autor książki „Bad Twin” – Gary Troup.
  • Boone częstuje Shannon batonikiem Apollo.

Cytaty[]

Kate: Chyba zaraz na ciebie zwymiotuję.
Jack: Idzie ci świetnie.
Kate: W ogóle nie wyglądasz na przestraszonego. Nie rozumiem tego.
Jack: Strach to dziwne uczucie. Moją pierwszą samodzielną operacją była operacja kręgosłupa szesnastoletniej dziewczyny. Po trzynastu godzinach zacząłem ją w końcu zaszywać i... Niechcący naruszyłem jej kanał kręgowy. Miejsce, w którym zbiegają się wszystkie nerwy. Tkanka jest tam tak delikatna, że...po prostu pękła. Nerwy wysunęły się z niej jak spaghetti. Wypłynął płyn rdzeniowy. Moje przerażenie było... jak szaleństwo, takie prawdziwe. A ja wiedziałem, że muszę się z tym uporać. Więc dokonałem wyboru. Pozwoliłem, aby strach zrobił swoje. Aby zadziałał. Ale tylko przez pięć sekund. Tylko tyle chciałem mu dać. Więc zacząłem odliczać. Raz... dwa... trzy... cztery... pięć. I strach zniknął. Wróciłem do pracy, zaszyłem ją i nic jej nie było.
Kate: Mnie poszłoby gorzej. Od razu rzuciłabym się do ucieczki.
Jack: Nie wydaje mi się. Przecież teraz nie uciekasz.


Galeria[]

Advertisement