Man of Science, Man of Faith

< 1

Zagubieni: Sezon 2 (Centryczne)

3 >   4 >>   5 >>>   6 >>>>

---	„Destination Lost” (powtórka)	#09	„What Kate Did” (Kate)	#17	„Lockdown” (Locke)
#01	„Man of Science, Man of Faith” (Jack)	---	„Lost: Revelation” (powtórka)	#18	„Dave” (Hurley)
#02	„Adrift” (Michael)	#10	„The 23rd Psalm” (Mr. Eko)	#19	„S.O.S.” (Rose i Bernard)
#03	„Orientation” (Locke)	#11	„The Hunting Party” (Jack)	---	„Lost: Reckoning” (powtórka)
#04	„Everybody Hates Hugo” (Hurley)	#12	„Fire + Water” (Charlie)	#20	„Two for the Road” (Ana Lucia)
#05	„...And Found” (Sun i Jin)	#13	„The Long Con” (Sawyer)	#21	„?” (Mr. Eko)
#06	„Abandoned” (Shannon)	#14	„One of Them” (Sayid)	#22	„Three Minutes” (Michael)
#07	„The Other 48 Days” (Ogonowcy)	#15	„Maternity Leave” (Claire)	#23	„Live Together, Die Alone: Part 1” (Desmond)
#08	„Collision” (Ana Lucia)	#16	„The Whole Truth” (Sun)	#24	„Live Together, Die Alone: Part 2” (Desmond)

„Man of Science, Man of Faith”
„Człowiek nauki, człowiek wiary”
Sezon	2
Epizod	1
Poprzedni	„Exodus: Parts 2 & 3”
Następny	„Adrift”
Centryczne	Jack
Dni	44
Premiera
ABC	21 września 2005
TVP	7 września 2006
AXN	22 stycznia 2006
Scenariusz
Damon Lindelof
Reżyseria
Jack Bender
Gościnnie
John Terry jako Dr. Christian Shephard Henry Ian Cusick jako Desmond Julie Bowen jako Sarah Anson Mount jako Kevin Ivana Michele Smith jako N.D. Survivor Katie Doyle jako EMT Julius Ledda jako EMT No. 2 Masayo Ford jako Nurse David Ely jako Intern Larry Wiss jako Anesthesiologist

Opis

Mężczyzna wstaje z łóżka i loguje się do komputera Apple II używając Liczb. Następnie ubiera się i widzimy, jak porusza się po pokojach zawierających sprzęt pochodzący z lat sześćdziesiątych i późniejszych. Po kilku minutach spokój zostaje zakłócony przez wybuch, po którym mężczyzna sięga po broń i używając zainstalowanego teleskopu, sprawdza co się dzieje. Teleskop przesuwając się natrafia na twarze Jacka i Locke’a, wpatrujących się w otwór, który przed chwilą otworzyli za pomocą dynamitu.

U wejścia do włazu Jack wyraża swoje wątpliwości dotyczące zejścia do włazu mówiąc, że nie powinni tam schodzić do czasu, kiedy wzejdzie słońce. Locke z drugiej strony uważa, że powinni natychmiast zejść na dół i przekonać się, co znajduje się w środku, nawet kiedy Kate zauważa, że na wewnętrznej stronie drzwi wielkimi literami napisano KWARANTANNA.

W tym samym czasie Shannon i Sayid szukają Vincenta, który pobiegł w głąb dżungli. Rozdzielają się, chcąc go osaczyć, jednak kiedy Shannon zostaje sama, słyszy szepty dochodzące z lasu. Nagle pojawia się Walt mówiący wspak „nie wciskajcie przycisku”. Kiedy Sayid wraca, po Walcie nie ma ani śladu.

W czasie drogi powrotnej do jaskiń Hurley opowiada Jackowi historię Liczb, jednak Jack odpowiada, że są to jedynie liczby. W jaskiniach Jack wyjaśnia sytuację pozostałym rozbitkom zapewniając, że dopóki będą się trzymać razem, nic im się nie stanie.

Chwilę potem pojawia się Locke z liną i mówi, że idzie do włazu. Po chwili Kate podąża za nim. Kiedy Locke opuszcza ją na dół, Kate zdaje sobie sprawę, że coś znajduje się w środku... nagle ogarnia ją słup światła i dziewczyna tajemniczo znika.

W jaskiniach Jack podejmuje decyzję o pójściu za Lockiem i Kate, kiedy jednak dociera do włazu, nikogo tam nie ma. Schodzi na dół i gubi się w labiryncie korytarzy i podziemnych przejść. Przechodzi koło ściany, wokół której wytwarzane jest ogromne pole magnetyczne, co widzi po tym, że klucz do walizki, znajdujący się na jego szyi, jest przyciągany w kierunku ściany. Wreszcie, zaskoczony silnym światłem i głośną muzyką (‘Make Your Own Kind of Music’ Mamy Cass), wchodzi do podziemnego „domu”, pełnego elektronicznych urządzeń z różnych lat. Kiedy chce użyć jednego z komputerów pojawia się Locke i mówi mu, żeby niczego nie ruszał. Jack pyta, gdzie jest Kate, lecz Locke nie odpowiada; chwilę później widzimy wycelowaną w jego głowę lufę pistoletu.

W retrospekcji widzimy Jacka, który poznaje swoją przyszłą żonę, Sarah, na ostrym dyżurze, na który została przywieziona po wypadku samochodowym, który spowodowała. Drugim kierowcą był Adam Rutherford, ojciec Shannon.

W retrospekcji Jack rozmawia z ojcem, następnie zaś spotyka na stadionie człowieka o imieniu Desmond. Jack chce pobiegać i wyładować swoją frustrację będącą efektem niemożności udzielenia pomocy Sarah. Desmond tłumaczy mu, że powinien nieść więcej nadziei swoim pacjentom i mieć więcej nadziei w sobie. Po tej rozmowie Jack udaje się do szpitala, w którym okazuje się, że, wbrew wszelkim przypuszczeniom, Sarah odzyska pełną sprawność.

W bunkrze Locke prosi Jacka o opuszczenie broni; trzymający Locke’a na muszce grozi, że jeśłi Jack tego nie zrobi, Locke zginie. Kiedy nieznajomy postępuje krok do przodu, Jack rozpoznaje w nim Desmonda, człowieka, którego nie spodziewał się zobaczyć nigdy więcej.

Ciekawostki

• Prawie identyczna scena, gdy Locke, Kate i Jack zaglądają do włazu miała miejsce w filmie "Polowanie na mysz". Wejście do włazu było pokazane tak samo jak wejście do studzienki w ww. filmie.
• W odcinku pada zdanie "Live Together, Die Alone" - tytuł ostatniego odcinka tego samego sezonu.
• Stadion, na którym trenuje Jack i Desmond to w rzeczywistości Aloha Stadium w Honolulu.
• Pikanie, które słychać gdy kończy się odliczanie, to odgłos czytnika cen, które używane są w kasach w supermarketach.
• W pierwszych scenach odcinka wybrzmiewa utwór Make Your Own Kind of Music w wykonaniu Mama Cass

Cytaty

Hurley: 4, 8, 15, 16, 23, 42, 4, 8, już po nas, 15, to koniec, 16....
Hurley: Dlaczego podpaliłeś lont?
Locke: A czemu miałem tego nie robić?
Hurley: Może dlatego, że biegłem do ciebie, machałem rękami i krzyczałem: "Nie rób tego!"

---

Shannon: Czy ktoś widział Vincenta? Tego psa. Widzieliście go? Czy ktoś z was widział psa?
Sayid: Dokąd idziesz?
Shannon: Ten cholerny pies mi zginął.
Shannon: Vincent!
Sayid: To zły pomysł.
Shannon: 5 minut temu jeszcze tu był. Poza tym sam mówiłeś, że nikogo tu nie ma.
Sayid: Mówiłem, że nikogo nie widzieliśmy. Pies sam wróci. Zawsze to robi.
Shannon: Po raz pierwszy ktoś mnie o coś poprosił. Miałam się nim zająć. Jeśli coś mu się stanie...
Sayid: Kiedy ostatni raz spałaś, albo coś jadłaś? Jesteś wykończona.
Shannon: Nie powiem dzieciakowi, że zgubiłam jego psa, bo byłam wykończona.
Sayid: Zajdę go od tyłu.
Shannon: Dobrze.
Sayid: Vincent!
Shannon: Sayid! Sayid! Gdzie jesteś?! Sayid!
Shannon: Walt? Co ty tutaj robisz?
Sayid: Shannon!

---

Jack: Cholera.
Desmond: Wszystko w porządku, bracie?
Jack: Tak. Nic mi nie jest.
Desmond: Powoli. Nie obciążaj stopy. Pokaż. Czy to boli? Więc nie jest zwichnięta. Ale raczej dzisiaj wieczorem już mnie nie dogonisz.
Jack: Nie próbowałem cię dogonić.
Desmond: Jasne.
Jack: Znasz się na zwichnięciach?
Desmond: Kiedyś prawie zostałem lekarzem.
Jack: Jaki ten świat mały.
Desmond: Więc jesteś lekarzem?
Jack: Więc jaką masz na to wymówkę?
Desmond: Wymówkę?
Jack: Na bieganie, jakby cię diabeł gonił.
Desmond: Moją wymówką jest trening.
Jack: Po co trenujesz?
Desmond: Chcę obiec świat. Wiem, że to imponujące. Mam nadzieję, że ty masz lepszą wymówkę, bracie.
Jack: Próbuję uporać się z paroma sprawami.
Desmond: Chodzi o dziewczynę, tak?
Jack: O pacjenta. Raczej pacjentkę.
Desmond: Jak ma na imię?
Jack: Sarah.
Desmond: Co jej zrobiłeś?
Jack: To znaczy?
Desmond: Przecież nie bez powodu tak się męczysz.
Jack: Powiedziałem jej... Złożyłem jej obietnicę, której nie mogłem dotrzymać. Powiedziałem, że ją wyleczę, ale nie udało się. Zawiodłem ją.
Desmond: No tak. Jedno pytanie. A jeśli ją wyleczyłeś?
Jack: Nie wyleczyłem.
Desmond: A jeśli wyleczyłeś?
Jack: Nie wiesz, o czym mówisz.
Desmond: Dlaczego?
Jack: W jej przypadku to byłby prawdziwy cud, bracie.
Desmond: A ty nie wierzysz w cuda. Ale i tak dam ci pewną radę. Musisz ją podnieść.
Jack: Podnieść?
Desmond: Stopę. Trzymaj ją wyżej. Miło było pogadać.
Jack: Jestem Jack.
Desmond: Jack. Ja jestem Desmond. Powodzenia, bracie. Do zobaczenia w następnym życiu.

---

Kate: Chcesz dostać się do włazu, który był zamknięty od środka przez ogromne metalowe drzwi, na których napisane jest: "kwarantanna".
Locke: Spójrzmy na pozytywy. Wysadziliśmy wejście.
Kate: Pozytywy?
Locke: I jeśli Jack myśli, że oszalałem, naprawdę, nie mogę go o to obwiniać. Chociaż 5 godzin temu byłem wciągany do dziury przez coś, co wyglądało, jak słup czarnego dymu. Widziałaś to, Kate? ... W takim razie wychodzi na to, że oboje oszaleliśmy. Zastanawiam się, co Jack myśli, że widział?

Linki

• Część artykułu powstała dzięki http://zagubieni.pl/