Lostpedia
Advertisement
  < 1 Zagubieni: Sezon 2 (Centryczne) 3 >   4 >>   5 >>>   6 >>>>  
--- Destination Lost
(powtórka)
#09 What Kate Did #17 Lockdown
#01 Man of Science, Man of Faith --- Lost: Revelation
(powtórka)
#18 Dave
#02 Adrift #10 The 23rd Psalm #19 S.O.S.
#03 Orientation #11 The Hunting Party --- Lost: Reckoning
(powtórka)
#04 Everybody Hates Hugo #12 Fire + Water #20 Two for the Road
#05 ...And Found
(Sun i Jin)
#13 The Long Con #21 ?
#06 Abandoned #14 One of Them #22 Three Minutes
#07 The Other 48 Days #15 Maternity Leave #23 Live Together, Die Alone: Part 1
#08 Collision #16 The Whole Truth
(Sun)
#24 Live Together, Die Alone: Part 2

Opis[]

Odcinek rozpoczyna się pokazaniem wielkiego zamieszania, jakie spowodowała widoczna na horyzoncie łódź. Jack, Sayid i Sawyer popłynęli w jej kierunku i weszli na pokład. Gdy zbliżyli się do kabiny, ktoś wystrzelił kilka pocisków, w końcu słychać było już tylko cykanie pustego magazynku. Jack wybił przykrywę, oczom mężczyzn ukazał się... pijany Desmond.

Później, na plaży, Kate wypytuje Jacka co zaszło, gdyż inni rozbitkowie się niepokoją. Jack polecił jej, by powiedziała rozbitkom, że Desmond wrócił. Jack chwilę potem pyta Desmonda dlaczego właściwie to zrobił. Desmond odpowiada, że powinien był w tydzień dopłynąć do Fidżi, a tymczasem ciągle jest na Wyspie. Po chwili wykrzykuje: „Dlatego, że nic więcej nie ma. Jest tylko ocean i ta cholerna wyspa. Jesteśmy zamknięci w szklanej kuli. Nie ma innego świata, nie można stąd uciec.”.

Retrospekcja. Desmond wychodzi z wojskowego więzienia i zostaje dyscyplinarnie zwolniony z brytyjskiej armii. Pada rzęsisty deszcz, Desmond wsiada do samochodu Charlesa Widmore’a, ojca swojej dziewczyny, Penelope. Pan Widmore pokazuje, że posiada wszystkie listy od Desmonda do Penelope, mówi, że córka niedługo bierze ślub z innym mężczyzną, oraz oferuje dużą sumę pieniędzy, byle tylko Desmond zniknął.

Sayid przedstawia Jackowi swój plan, polegający na wykorzystaniu łodzi Desmonda. Zanim Michael i reszta przybędą na miejsce, Sayid najpierw popłynie łodzią i zrobi rekonesans, jeżeli będzie czysto, rozpali ognisko, z którego powstanie gęsty, czarny dym. Sayid przestrzega Jacka, by nie mówił tego ani Michaelowi, ani reszcie.

Locke znajduje Eko przy komputerze i stara się go przekonać, by ten pozwolił dojść licznikowi do zera. Rozpoczyna się odliczanie, zostało 4 minuty. Locke mówi, że to tylko eksperyment psychologiczny, podczas gdy Eko twierdzi, że ważne jest aby dalej wprowadzać kod. Gdy Locke chce zniszczyć komputer, Eko wyrzuca go z pokoju.

Na plaży, Jack, Kate, Michael, Sawyer i Hurley, wyruszają na spotkanie.

Sayid prosi Desmonda o pożyczenie łodzi. Desmond się zgadza, jednak Sayid przyznaje, że nie potrafi żeglować. Desmond odpowiada, by lepiej znalazł sobie kogoś kto potrafi. Później widzimy jak Jin przychodzi do dyskutujących Sayida i Sun. Sun tłumaczy Jinowi, że Sayid potrzebuje jego pomocy przy żeglowaniu. Jin nie zgadza się, chce być przy Sun. Jednak kobieta oznajmia, ze popłynie z nimi.

W kolejnej retrospekcji, widzimy Desmonda, który spotyka Libby w jednej z amerykańskich kawiarni. Gdy okazuje się, że Desmond nie ma pieniędzy na kawę, Libby oferuje, że zapłaci za niego te 4 dolary. Desmond żartuje pytając, czy Libby nie ma jeszcze 42 tysięcy. Wspólnie siadają, Libby pyta po co Desmondowi tyle pieniędzy. Desmond wyjaśnia, że chce wystartować w regatach, jednak nie ma jeszcze łodzi. Libby chce mu podarować łódź swojego zmarłego męża – „The Elizabeth”, by ten mógł wygrać regaty Charlesa Widmore’a. Wyjaśnia, że David, jej mąż, chciałby tego. Desmond dziękuje, mówiąc, „wygram te regaty, w imię miłości”.

Podczas wyprawy, Kate powstrzymuje Sawyera przed uruchomieniem jednej z pułapek zastawionych przez Danielle. Gdy Kate informuje go, że wpadła w jedną z Jackiem, Sawyer uświadamia sobie, że dosłownie „wpadli w sieć”, a nie uprawiali seks. Nagle, oczom rozbitków ukazuje się wielki zielony ptak, wykrzykując słowo „Hurley”. Gdy zaniepokojony Hugo o to zapytał, Sawyer dał po sobie poznać, że wątpi w to iż ptak faktycznie to powiedział. Michael chciał zestrzelić ptaka, jednak jego pistolet nie był naładowany. Spojrzał wymownie na Jacka, na co ten powiedział, że zapomniał go naładować, po czym oddał Michaelowi pełny magazynek.

W innym miejscu, Locke płacze, że wszystko w co wierzył zostało zaprzepaszczone przez odnalezienie Perły. Znajduje go Charlie i oznajmia, że Desmond wrócił.

Jin i Sun dołączają do Sayida w jego wyprawie. Gdy Claire chce wstrzyknąć szczepionkę Aaronowi, Desmond mówi jej, ze to nic nie da. Rozmawiają o ojcu Aarona, po czym pojawia się trzecia retrospekcja.

Desmond przygotowuje się do biegania po stadionie. W tle widzimy biegającego Jacka. Zjawia się Penelope, która mówi, ze jeszcze nie ustaliła daty ślubu. Pyta Desmonda, przed czym ucieka. Desmond mówi „muszę odzyskać honor. Do tego właśnie dążę.”.

Jest noc, Desmond dalej pije na plaży. Przychodzi do niego Locke, mówi, że nic się nie stanie, jeżeli przycisk nie zostanie wciśnięty. Opowiada o Perle i filmie instruktażowym. Desmond mówi „kłamiesz”, po czym Locke pokazuje mu znalezioną w Perle kasetę. Dodaje, że jutro przekonają się, co się stanie, jeżeli przycisk nie zostanie wciśnięty.

Sawyer częstuje Hurley’a batonem, jednak ten odmawia. Do Michaela przychodzi Jack. Michael dziękuje mu, że zgodził się na wyprawę po Walta, na co Jack odpowiada „żyjemy razem, umieramy samotnie”.

Na oceanie, Sayid, Sun i Jin żeglują. Sun wymiotuje do wody, widzi to Jin i mówi, że Sun nie powinna była z nimi płynąć. Sun odpowiada, że to nie choroba morska, jednak Jin to wie. Sayid zauważa przy brzegu pozostałość po posągu: gigantyczną stopę w sandale. Skomentował ten widok słowami: „nie wiem co jest bardziej niepokojące. To, że brakuje reszty posagu, czy to, że ta stopa ma 4 palce.”.

W bunkrze Eko siedzi przy komputerze i ryje coś na swoim kiju. Zasilanie zaczyna wariować, Eko idzie by to sprawdzić. Słyszy odliczanie, po którym zasuwy opadają na dół. Eko pędzi do komputera, jednak nie zdąża. Okazuje się, że wszystko to sprawił Desmond, by Eko opuścił pomieszczenie i nie mógł wpisać liczb. Eko krzyczy do Locke’a i zaczyna się czwarta retrospekcja.

Podczas niej, widzimy Desmonda na łodzi w trakcie sztormu. Desmond schodzi do kabiny, zawija książkę w folię i chowa „za pazuchę”. Już na pokładzie upada i traci przytomność. Następnie widzimy go na plaży. Przychodzi po niego człowiek w żółtym kombinezonie i zabiera do Łabędzia. Tym człowiekiem jest Kelvin, który pokazuje mu instruktaż. Gdy Desmond pyta o brakujące części filmu, Kelvin odpowiada, że Radzinsky, jego poprzedni partner ze stacji ocenzurował film. Kelvin dał Desmondowi szczepionkę i iniektor, oraz polecił mu robić sobie zastrzyk co każde 9 dni.

Na Wyspie, Eko wspina się po kablu i wychodzi pierwotnym wejściem do bunkra. Spogląda na zdezelowaną pokrywę z napisem kwarantanna, po czym biegnie ile sił w nogach na plażę, gdzie znajduje Charliego. Pyta, jak otworzono pierwsze wejście i dowiaduje się zgodnie z prawdą, że przy pomocy dynamitu. Eko skutecznie przekonuje Charliego, by ten pomógł mu dostać się do komputera.

W dżungli, Sawyer i Hurley dyskutują o pochodzeniu Innych. Kate zauważa dwóch śledzących ich Innych. Razem z Sawyerem otwierają do nich ogień i zabijają jednego. Po tej sytuacji, Jack wyjaśnia swój i Sayida plan oraz zmusza Michaela do powiedzenia całej prawdy. Michael przyznaje, że Inni wiedzą, że grupa do nich idzie. Przyznaje, że to on zabił Ane-Lucię i Libby oraz, że to on wypuścił Henry’ego. W związku z zaistniałą sytuacją, Hurley i Sawyer chcą wrócić, jednak Jack mówi, że sprawy zaszły już za daleko i że nie przyprowadziłby ich tutaj gdyby nie miał planu. Sawyer pyta co to za plan...

Tymczasem, Jin zauważa skałę z dziurą w środku, co sygnalizowało, że są na miejscu.

Charlie i Eko wchodzą do bunkra. Charlie stara się odwieźć Eko od wysadzenia drzwi, jednak Eko jest nieprzejednany. Charlie ostrzega Locke’a, jednak Desmond jest pewny, że drzwi wytrzymają, mówi „nawet ich nie draśnie. Powiedz mu, żeby dał sobie spokój”.

W kolejnej retrospekcji, Desmond sprawia, że grodzie opadają. Kelvin rysuje mapę, którą Locke widział w odcinku „Lockdown”. Opowiada Desmondowi, że to Radzinsky wymyślił tę mapę i to on odkrył sposób na opadnięcie zasów. Ponadto, mówi, że Radzinsky popełnił samobójstwo. Desmond chce wyjść na zewnątrz, jednak Kelvin odmawia, mówiąc mu, że ma tu zostać i wciskać klawisz. Desmond upiera się, że da sobie radę, w końcu służył w wojsku, na co Kelvin ripostuje, że Desmond został wydalony z armii, bo „nie chciał wykonywać rozkazów”. Desmond nie odpuszcza i pyta, dlaczego Kelvin opuścił swoją armię. „Ponieważ moi podwładni wykonywali moje rozkazy”- oświadcza, dodając ironicznie, że na szczęście dołączył do Dharmy.

Za drzwiami, Eko przygotowuje się do detonacji, podczas gdy Charlie stara się pojednać go z Locke’iem. Eko przyparł Charliego do ściany, zdjął mu pas, rzucił go na magnetyczną ścianę, pytając „to też jest żart?”. Eko chowa się za ścianą, Charlie zaczyna uciekać, cudem uchodząc z życiem.

Retrospekcja. Desmond znajduje leżącego pod podłogą pokoju Kelvina, który trzyma w ręku mały kluczyk, służący do autodestrukcji bunkra. Kelvin wyjawia mu, że za ścianą znajduje się elektromagnes „wyjątkowy pod względem geologicznym”. Kelvin mówi również o „incydencie”. Wytłumaczył, że „mieli przeciek”: „Ładunek ciągle rośnie, a wciskanie przycisku, go rozładowuje, zanim zrobi się zbyt potężny”. Kelvin pyta na koniec Desmonda, czy ten ma na tyle odwagi, żeby wysadzić bunkier.

W pokoju kontrolnym, Desmond ogłasza Locke’owi: „twoi przyjaciele chyba wysadzili się w powietrze, bracie”, a po chwili rozmowy, pyta „czy chcesz, aby ten zegar doszedł do zera, dlatego, ze chcesz zajrzeć śmierci w oczy i dowiedzieć się w co naprawdę wierzysz?”. Locke odpowiada słowami: „zajrzałem już śmierci w oczy. Myślałem, że moim przeznaczeniem jest otworzenie tego bunkra. Przez to zginął chłopak. Był na tyle głupi, że uwierzył, że ja wiem o czym mówię. Tej nocy, kiedy on umarł, siedziałem tam na górze, waliłem pięściami w ten głupi właz, krzyczałem, pytałem co mam robić. I wtedy zapaliło się światło. Myślałem, ze to znak. Ale to nie był znak. To byłeś ty. Pewnie akurat poszedłeś do łazienki!”. Z wyrazu twarzy Desmonda, możemy wyczytać, że przypomniał sobie tamtą noc.

Sayid wkracza do obozu Innych. Penetruje wszystkie chaty, są opuszczone. Otwiera drzwi do bunkra, jednak za nimi znajduje się tylko ściana.

Tymczasem, grupa Michaela zatrzymała się, gdy Kate zauważyła wielką stertę plastikowych pojemników i wystającą z ziemi rurę. Gdy towarzysze podchodzą bliżej, dowiadujemy się, ze to dokładnie ta sama rura, która wychodzi z Perły. Na ziemi leży mniej więcej 2-3 letnia sterta z zapiskami. Miedzy pojemnikami, Sawyer znalazł mapę Locke’a.

Jack zauważa sygnał Sayida, jednak o kilometry od miejsca, w którym się znajdują. Zrozumiał, ze Michael, prowadzi ich w złym kierunku Rzuca się w ataku furii na Michaela. Nagle słychać szepty i wtedy Sawyer zostaje trafiony czymś w szyje, po czym upada na ziemię w konwulsjach. Hurley zamiera w bezruchu, Kate i Jack zaczynają uciekać. Najpierw „pocisk” trafia Kate, później Jacka. Inni dopadają całą grupę.

W bunkrze, Desmond wypytuje o Perłę. Uważa, że Locke odwrotnie zrozumiał film instruktażowy – może to ludzie z Perły byli częścią eksperymentu, nie ludzie z łabędzia. Locke daje Desmondowi wydruk z Perły, Desmond zaczyna go analizować.

Desmond pyta Locke’a, kiedy pojawił się na Wyspie. 22 Września – pada odpowiedź. Desmond natychmiast odszukuje tę datę na wydruku. Tego dnia nie wcisnął przycisku, co zaowocowało awarią systemu. Desmond stwierdza, że tym samym to on spowodował katastrofę lotu 815!

Inni prowadzą rozbitków na molo. Rzucają ich na kolana i zdejmują worki z głów. Kate, mając zakneblowane usta, mówi z trudem, że wie, że broda Innego jest sztuczna. Zainteresowany jej nie zrozumiał, więc Ms. Klugh powtarza: „ona wie, że twoja broda jest sztuczna, Tom”, niechcący (?) wyjawiając jego imię. Tom zdejmuje brodę i rewanżuje się tym samym. Imię Ms. Klugh to Bea. Wtedy, tą samą łodzią, na której uprowadzono Walta, przypływa Henry Gale. Od razu zwraca uwagę Tomowi, dlaczego nie nosi brody. Z tonu jakim się posłużył można wywnioskować, że jest tu jednym z dowodzących. Po chwili, zwraca się do Michaela „przejdźmy do konkretów, dobrze?”.

Zdezorientowany Charlie budzi się, znajduje obok nieprzytomnego krwawiącego Eko, stara się go obudzić. Im bliżej do zera na liczniku, tym Desmond robi się coraz bardziej zdesperowany. Stara się wpisać kod, jednak Locke niszczy komputer. Desmond otwiera drzwi, pędzi do biblioteczki i wyciąga swoją książkę.

W retrospekcji, Desmond siedzi przy stole, mając pod ręką książkę i broń. Kończy butelkę alkoholu i otwiera książkę. Wylatuje z niej koperta. Jest to list od Penelope, który napisała w dniu, w którym Desmond poszedł do więzienia. Napisała, ze chowa go w miejscu, do którego Des zajrzy w „chwili zwątpienia i rozpaczy”. Napisała również „jedyne czego potrzebujemy aby przeżyć, to osoba, która naprawdę nas kocha. Ty masz taka osobę. Zawsze będę na ciebie czekać”. Będąc tak daleko od niej, Desmond popada w rozpacz, zaczyna demolować pokój, gdy nagle słyszy, że ktoś krzyczy i uderza w ścianę. To był Locke. Krzyczy dlaczego Boone musiał umrzeć. Wtedy Desmond spogląda w kierunku włazu i włącza bardzo jasne światło. Cała sytuacja dała obu nową nadzieję.

Po znalezieniu książki, Desmond wyjmuje z niej klucz autodestrukcji i biegnie go użyć. Wyjaśnia Locke’owi, że tamtej nocy Locke uratował mu życie, czas na rewanż. Charlie próbuje wyjść razem z Eko, jednak Eko odpycha go i wchodzi do pokoju kontrolnego. Zauważając swój tragiczny w skutkach błąd, Locke patrząc na Eko mówi „pomyliłem się”. Desmond wkłada kluczyk z myślą o Penelope i jej liście, mówi na głos „kocham cię, Penny” i przekręca kluczyk, po czym ekran staje się biały.

Po chwili niebo staje się fioletowe, a niski dźwięk zmusza wszystkich do zakrycia uszu z bólu. Po kilku sekundach wszystko wraca do normy. Jedyną osoba, która nie wydała się być zaskoczona zjawiskiem, był Henry. Na plaży tuz obok Claire, Aarona i Bernarda spada właz z napisem „Kwarantanna”. Gdy do obozu wchodzi Charlie, Bernard pyta go o Eko i Locke’a. Charlie wydaje się być zaskoczony tym, ze jeszcze nie wrócili.

Na molo, Henry oświadcza Michaelowi, że może odpłynąć z Waltem oraz że jeżeli popłynie kursem 325, zostaną uratowani. Michael pyta Henry’ego, skąd wie, że nie opowie o Wyspie. Henry odpowiada: „Może to zrobisz, może nie. To bez znaczenia. Kiedy stąd odpłyniecie, nie będziecie mogli wrócić. Mam przeczucie, ze nikomu o tym nie powiesz. Inaczej ludzie dowiedzą się co zrobiłeś, żeby odzyskać syna”.

Michael pyta „kim wy jesteście?”, na co Henry ripostuje „dobrymi ludźmi, Michael”. Podczas gdy Michael i Walt odpływają, również Hurley zostaje wypuszczony. Jego zadaniem jest powiedzieć ludziom z jego strony Wyspy, żeby nigdy tu nie przychodzili. Jack kiwnął na Hurleya, zachęcając go do odejścia.

Tej nocy, Claire pyta Charliego co się tam wydarzyło. Ten odpowiada, że nic się nie wydarzyło. Claire najpierw opatruje ramię Charliego, a później składa na jego ustach gorący pocałunek.

Nagle scena przenosi się do śnieżnego krajobrazu. Widzimy dwóch ludzi, rozmawiających po portugalsku. Podczas gry w szachy, jeden z nich zauważył na monitorze napis „">\ 7418880 Wykryto Elektromagnetyczną Anomalię”. Ten sam mężczyzna mówi: „To jest to, prawda? Znowu to przegapiliśmy”. Drugi z nich rozkazuje natychmiast zadzwonić. Mężczyzna bierze do ręki żółtą słuchawkę i wybiera numer.

Scena jeszcze raz się przenosi. Tym razem do sypialni, gdzie na stoliku widzimy zdjęcie Penelope i Desmonda. Kobieta podnosi słuchawkę i słyszy: „Pani Widmore, to my... Chyba to znaleźliśmy”. Widzimy, że pani Widmore, to nikt inny jak Penelope Widmore.

Ciekawostki[]

  • Odcinek kręcony był przez 17 dni przez dwie różne ekipy jednocześnie. Finałową scenę z Penelope nakręcono zaledwie 5 dni przed emisją.
  • Kelvin to ten sam mężczyzna, który kazał Sayidowi torturować swojego przełożonego.
  • Premierę odcinka obejrzało 17.6 mln ludzi w USA.
  • Jack Bender otrzymał nominację do nagrody Emmy w kategorii Znakomita Reżyseria w Serialu Dramatycznym za ten odcinek.
  • Podczas wyładowania w Łabędziu przez chwilę słychać ryk potwora.

Cytaty[]

Locke: Nie wciskaj przycisku.
Eko: Nie mów mi czego nie mogę robić.
Locke: Nie możesz wcisnąć przycisku! To nie jest prawdziwe. Jesteśmy tylko marionetkami na sznurkach. Jeśli będziemy go wciskać, nigdy nie będziemy wolni.
Eko: Odzyskałeś swoją wolność John.


Hurley: Czy ten ptak wykrzyczał moje imię?
Sawyer: Tak. A potem zrzucił złotą kupę.


Desmond: Czy chcesz, aby ten zegar doszedł do zera, dlatego, ze chcesz zajrzeć śmierci w oczy i dowiedzieć się w co naprawdę wierzysz?
Locke: Zajrzałem już śmierci w oczy. Wierzyłem… Myślałem, że moim przeznaczeniem jest otworzenie tego bunkra. Przez to zginął chłopak. Był na tyle głupi, że uwierzył, że ja wiem o czym mówię. Tej nocy, kiedy on umarł, siedziałem tam na górze, waliłem pięściami w ten głupi właz, krzyczałem, pytałem co mam robić. I wtedy zapaliło się światło. Myślałem, ze to znak. Ale to nie był znak. To byłeś ty. Pewnie akurat poszedłeś do łazienki.


List Penelope do Desmonda:
Drogi Desmondzie.
Piszę ten list w dniu, kiedy idziesz do więzienia. Schowam go w miejscu, do którego zajrzysz w chwili zwątpienia i rozpaczy. Wiem, że odchodzisz dźwigając na sobie ciężar tego, co się stało i że jedynie ty sam możesz się od tego ciężaru uwolnić. Błagam cię, nie poddawaj się. Jedyne, czego potrzebujemy, aby przeżyć, to osoba, która naprawdę nas kocha. Ty masz taką osobę. Zawsze będę na ciebie czekać.
Kocham cię.
Pen.

Linki[]

Advertisement