< 1 | Zagubieni: Sezon 2 (Centryczne) | 3 > 4 >> 5 >>> 6 >>>> |
--- | „Destination Lost” (powtórka)
|
#09 | „What Kate Did” (Kate)
|
#17 | „Lockdown” (Locke)
|
---|---|---|---|---|---|
#01 | „Man of Science, Man of Faith” (Jack)
|
--- | „Lost: Revelation” (powtórka)
|
#18 | „Dave” (Hurley)
|
#02 | „Adrift” (Michael)
|
#10 | „The 23rd Psalm” (Mr. Eko)
|
#19 | „S.O.S.” |
#03 | „Orientation” (Locke)
|
#11 | „The Hunting Party” (Jack)
|
--- | „Lost: Reckoning” (powtórka)
|
#04 | „Everybody Hates Hugo” (Hurley)
|
#12 | „Fire + Water” (Charlie)
|
#20 | „Two for the Road” |
#05 | „...And Found” | #13 | „The Long Con” (Sawyer)
|
#21 | „?” (Mr. Eko)
|
#06 | „Abandoned” (Shannon)
|
#14 | „One of Them” (Sayid)
|
#22 | „Three Minutes” (Michael)
|
#07 | „The Other 48 Days” (Ogonowcy)
|
#15 | „Maternity Leave” (Claire)
|
#23 | „Live Together, Die Alone: Part 1” (Desmond)
|
#08 | „Collision” | #16 | „The Whole Truth” (Sun)
|
#24 | „Live Together, Die Alone: Part 2” (Desmond)
|
Opis[]
Retrospekcja Hurley’a. Mężczyzna przebywa w szpitalu psychiatrycznym. Rozmawia ze swoim lekarzem, dr Brooksem. Wspominają o jakimś „wypadku”, ale Hurley nie chce o tym mówić. Brooks pyta go więc o przyjaciela. Lekarzowi wydaje się, że Dave ma negatywny wpływ na postępy pacjenta. Po tej rozmowie Hurley spotyka się z przyjacielem, który przekonuje go, żeby zignorował dietę i terapię, ponieważ Brooks nie jest po jego stronie.
Jakiś czas później Hurley, wraz z innym pacjentem, Loenardem, grają w grę. Przypatruje im się Dave. Pielęgniarka przynosi Hurley’owi leki. Dave opowiada mu wtedy o swoim planie ucieczki ze szpitala. Mówi też, że przepisane przez dr Brooksa tabletki służą temu, aby mieć Hurley’a pod kontrolą. Tymczasem zjawia się lekarz. Chce zrobić pacjentom zdjęcie do gazetki. Zapytani pozują, a kiedy Brooks odchodzi, Hurley udaje, że bierze lekarstwa, Dave’owi natomiast pokazuje, że wcale ich nie połknął.
Podczas kolejnego spotkania z lekarzem okazuje się, że Hugo uważa, iż to jego waga jest głównym źródłem jego problemów, łącznie z „wypadkiem”. Wszedł on na przeładowany poziom (piętro?) – przeznaczony dla 8 osób, ale znalazło się na nim 23 ludzi. Runął, w wyniku czego dwie osoby zmarły. Hurley uważa, że to jego wina, dręczą go wyrzuty sumienia. Dr Brooks próbuje go przekonać, że ten wypadek nie miał nic wspólnego z tuszą pacjenta – po prostu było tam zbyt wiele osób. Katastrofa była nieunikniona. Poza tym lekarz mówi mu, by przestał rozmawiać z Dave’m, przypominając o jego negatywnym wpływie. Hurley odpowiada na to, że Dave jest jedynym człowiekiem, który naprawdę przejmuje się tym, co czuje Hugo. Wówczas Brooks pokazuje mu zrobione wcześniej zdjęcie. Nie ma na nim Dave’a. Prawda jest taka, że Dave to wytwór wyobraźni Hurley’a stworzony po to, aby odciągnąć go od trudnego zadania – zrzucenia kilogramów, których pacjent naprawdę chce się pozbyć.
Noc. Do pokoju Hurley’a podkrada się Dave i pyta o ucieczkę. Hugo, powołując się na fotografię widzianą u lekarza, mówi, że przyjaciel nie jest prawdziwy. Dave jednak nie daje za wygraną. Mówi, że zdjęcie zostało przerobione komputerowo. Jest to wystarczający argument, by przekonać Hurley’a do ucieczki. Razem skradają się po schodach i za pomocą kluczy, które Hugo wykradł z biurka dr Brooksa, otwierają okno. Dave wyskakuje przez nie, ale Hurley nagle się rozmyśla. Uświadamia sobie, że chce dojść do siebie pod względem fizycznym i psychicznym, w związku z czym zatrzaskuje za Dave’m okno, a sam zostaje w środku.
Na Wyspie, Hurley i Libby w ramach ćwiczeń biegają. Hugo jednak szybko się męczy. Pokazuje kobiecie zgromadzone przez siebie zapasy żywności. Libby przekonuje go, żeby się od nich uwolnił, na co ten z radością przystaje. Nagle przebiegają obok nich Jin, Sun i inni rozbitkowie. Hurley i Libby podążają za nimi i szybko odnajdują skrzynkę pełną żywności, która wcześniej niespodziewanie „spadła z nieba”. Wszyscy zakładają, że została ona spuszczona na ziemię w nocy. Między rozbitkami wybucha walka, toteż Charlie proponuje, żeby żywność rozdzielił Hurley, tak jak to zrobił poprzednim razem. Mężczyzna w przypływie paniki odmawia, a wtedy Libby sugeruje, żeby każdy wziął sobie to, czego potrzebuje. Kiedy wszyscy zaczynają gromadzić jedzenie, Hurley dostrzega wpatrzonego w niego Dave’a, który wkrótce ucieka w głąb dżungli. Hugo zamierza go dogonić, ale niestety gubi ślad. Znajduje jedynie jego kapeć.
Sayid i Ana-Lucia przesłuchują „Henry’ego Gale’a”, który ponownie jest związany i uwięziony w zbrojowni. Kiedy pytają go o przywódcę Innych, mężczyzna powtórnie zaprzecza temu, jakoby był jednym z Nich. Wyjaśnia, że był członkiem grupy ratowniczej, która znalazła martwego Gale’a i pochowała go. Sayid obnaża jego kłamstwo poprzez przeczytanie wiadomości, którą prawdziwy Henry napisał swojej żonie, Jenny, na dwudziestodolarówce znajdującej się w jego portfelu. Nie mógłby jej napisać, gdyby był martwy. Zdemaskowanemu więźniowi wymyka się, że zna brodatego mężczyznę: mówi o nim, że nie jest nikim ważnym i że jest ktoś, kto stoi wyżej niż Brodacz, jednak nie wymienia go z imienia. Sayid traci cierpliwość i mówi, że policzy do trzech, po czym zastrzeli „Henry’ego”, jeśli ten nie zacznie odpowiadać na pytania. Z bronią wycelowaną w głowę więźnia, odlicza. Po słowie „trzy”, naciska spust… W ostatniej chwili Ana-Lucia odwraca jego ramię.
Charlie oferuje Eko swoją pomoc przy budowie tajemniczej budowli. Hurley wciąż próbuje dogonić Dave’a. Na polanie znajduje pudełko krakersów rybnych z logiem DHARMY, którymi zaczyna się objadać. Wówczas pojawia się Dave. W odpowiedzi na pytanie Hurley’a czy jest prawdziwy, rzuca w niego kokosem i ponownie ucieka. Hugo podąża za nim na plażę, gdzie pracują Charlie i Eko. Żaden z nich nie widział przechodzącego obok mężczyzny w szlafroku, toteż Hurley idzie do Sawyera. Chce otrzymać leki, które przyjmował w szpitalu. Sawyer drwi sobie z halucynacji mężczyzny, co popycha Hurley’a do zaatakowania go. Jin rozdziela ich. Kate i Libby tymczasem zastanawiają się, co też mogło sprowokować Hurley’a do takiego czynu.
Jack i Kate zajmują się raną Locke’a. Doktor mówi, że John powinien uważać na nogę, którą trzeba na parę tygodni usztywnić. Chory zgadza się, aczkolwiek niechętnie, na propozycję chodzenia o kulach. W tym czasie, Hurley jest bardzo zły na siebie. Uważa, że wszystkim dodaje problemów, wobec czego ogłasza, że przenosi się do pustych teraz jaskiń. W drodze do nich rozdziera się mu plecak, z którego wypada i rozbija się słoik masła orzechowego. Cała jego zawartość wylewa się na ziemię. Kiedy Hurley ją zjada, raz jeszcze pojawia się Dave.
Hurley nadal wierzy, że Dave nie istnieje. Przyjaciel mówi mu wtedy, że wszystko, co zdarzyło się po tej nocy, której Hugo nie zdobył się na ucieczkę z zakładu, to wytwór jego fantazji. Wymyślił sobie wszystko: wygraną na loterii, Wyspę, bunkier, ludzi, a nawet to, że wypuszczono go ze szpitala. Hurley nie wierzy w to, twierdząc, że naprawdę wygrał pieniądze. Dave wskazuje, że na Wyspie znajdują się liczby Leonarda, Hugo widział je na włazie i w kodzie. Następnie mówi, że Libby także jest wymyślona, ponieważ w rzeczywistości nie miałoby sensu, gdyby tak atrakcyjna, szczupła blondynka zainteresowała się Hurley’em. Mężczyzna zaczyna wtedy wierzyć Dave’owi. Przyjaciel prowadzi go wtedy na urwisty brzeg i wyjaśnia, że Dave, który wyskoczył przez okno był realną osobą, ale ten, który jest teraz, został stworzony przez podświadomość Hurley’a. Mówi, że jedynym ratunkiem, by wyrwać się z tego stanu, jest skok w dół, po czym demonstruje to, wpadając w toń oceanu.
W bunkrze Locke usiłuje wypytać „Henry’ego” o jego prawdziwe imię, ale więzień woli, żeby wszyscy zwracali się do niego tak jak do tej pory. John łamie sobie głowę nad tym czy „Gale” zamierzał być złapany, czy nie. Bierze pod uwagę to, że Inni powinni na tyle znać Wyspę, by ustrzec się przed pułapkami zastawionymi przez Danielle. Pyta więźnia czy Tamci chcieli zlokalizować bunkier – może dlatego pozwolili na to, by został pojmany? „Henry” mówi, że ten schron to żart oraz że nigdy nie wpisał kodu ani nie wcisnął klawisza. Pozwolił licznikowi dojść do 0. Zobaczył wtedy czerwone hieroglify, które pojawiły się przy wtórze hałasu, a potem na minutniku z powrotem pojawiła się liczba 108. Hałas ustał. Nic się nie stało.
Tymczasem stojący na skale Hurley zastanawia się czy uwierzyć Dave’owi i skoczyć. W tym stanie zastaje go Libby. Hugo mówi jej, że wszystko jest fikcją, nawet ona jest wymyślona przez jego umysł, który nie chce się obudzić i wrócić do rzeczywistości. Libby pyta go o mężczyznę, który złamał nogę na drugim końcu Wyspy i wskazuje, że Hurley nic o tym nie wie, ponieważ to zdarzyło się jej, nie jemu. Następnie całuje go, co jest kolejnym dowodem na to, że wszystko wokół dzieje się naprawdę.
Ostatnia retrospekcja także rozgrywa się w szpitalu dla umysłowo chorych. Dr Brooks robi zdjęcie Dave’owi i Hurley’owi. Całe zajście obserwuje jeszcze jedna osoba – Libby.
Ciekawostki[]
- Michael i Claire nie pojawiają się w tym epizodzie.
- Szpital, w którym przebywał Hurley, to w rzeczywistości YWCA w Honolulu.
Cytaty[]
Hurley: Widzieliście, jak przebiegał tędy pewien gość? W szlafroku? Z kokosem w ręku?
Charlie: Nie. Ale widziałem niedźwiedzia polarnego na wrotkach z mango w łapie.
Linki[]
- Część artykułu powstała dzięki http://zagubieni.pl/